Dit bericht is gebaseerd op 3 onderzoeksartikelen die de invloed van vakanties vanuit verschillende hoeken uitleggen:
“Een pauze nemen: onderzoek naar de herstellende voordelen van korte pauzes en vakanties. ” Backer (2022)
“Geluk door vakantie: slechts een tijdelijke boost of voordelen op de lange termijn?” Nawijn (2010)
“Associaties van vakantietijd met levensstijl, sterfte op lange termijn en gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven op oudere leeftijd: de Helsinki Businessmen Study. ”door Strandberg et al. (2017)
W at is een vakantie (= vakantie)?
Laten we beginnen met te definiëren wat vakantie is, omdat mensen het woord associëren met betaald verlof of een lang weekend vanwege nationale feestdagen, wat perfecte tijden zijn om het huis schoon te maken, ouders te bezoeken of boodschappen te doen.
Dus daar gaat het:
“Een vakantie is een periode waarin een individu een pauze neemt van zijn normale werk of dagelijkse routine om uit te rusten, te ontspannen en leuke activiteiten te ondernemen. Vakanties kunnen veel verschillende vormen aannemen, variërend van korte weekendjes weg tot langere reizen van meerdere weken of langer. Het specifieke karakter van een vakantie kan sterk variëren, afhankelijk van de voorkeuren en omstandigheden van het individu.”
Men zou kunnen stellen dat vakanties een middel voor de volksgezondheid moeten zijn.
2 – 7 weken
1-2 weken
2-6 dagen
Gezondheid herstel
Herstel is “het proces van het vernieuwen van fysieke, psychologische en sociale capaciteiten die afnemen bij voortdurende inspanningen om aan adaptieve eisen te voldoen”.
Hartig, T. (2004) . Op weg naar een beter begrip van de herstellende omgeving als gezondheidsbron.
Herstellende voordelen zijn onder meer verminderde stressniveaus, verbeterd humeur, verhoogde focus en aandacht, verbeterde creativiteit en verbeterde algehele gezondheid en welzijn.
De specifieke herstellende voordelen van een bepaalde activiteit of pauze kunnen variëren afhankelijk van factoren zoals de persoonlijke voorkeuren van het individu, de aard van zijn werk of dagelijkse routine, en de specifieke omgevings- of situationele factoren die van invloed zijn op zijn welzijn.
Men moet zich in een restauratieve omgeving bevinden die het restauratieproces zou bevorderen.
Het meeste bestaande onderzoek naar restauratieve omgevingen is gebaseerd op het raamwerk van de Attention Restoration Theory. Deze theorie stelt dat het vermogen om voortdurend de aandacht op een bepaalde taak of activiteit te richten, wordt verminderd of verloren gaat door mentale uitputting. Deze toestand wordt ‘gerichte aandachtsvermoeidheid’ genoemd en kan resulteren in een verminderd vermogen om cognitieve taken nauwkeurig uit te voeren en om emoties effectief te reguleren .
Om de aandacht te kunnen herstellen hebben we herstellende omgevingen nodig, waarvan natuurverschijnselen de krachtigste zijn. Filosofisch gezien wordt de natuur lange tijd gezien als een bron van vrede en energie, maar de wetenschappelijke gemeenschap is pas in de jaren negentig begonnen met rigoureuze tests.
De omgeving die bij je past kan altijd verschillen, of dat nu in de natuur is, thuis of in een bruisende stad. Dat gezegd hebbende, zou het in een van de vier onderstaande concepten vallen:
Het vermogen van een omgeving om ‘wauw’ bij mensen te genereren.
“Het uitzicht vanaf een bergtop tijdens een wandeling”
Fysiek of mentaal afstand nemen van de eisen van het dagelijks leven.
“Elke plaats die niet het thuis (stad) is”
De omgeving heeft voldoende inhoud en structuur om de geest gedurende langere tijd bezig te houden.
“De wind waait door de bomen terwijl de rivier stroomt en de zon ondergaat aan de horizon”
De omgeving zorgt voor een goede aansluiting bij iemands doeleinden of neigingen.
“Skiën in de Alpen”
Hoe jezelf HERSTELLEN?
Dit is volgens de Attention Restoration Theory!
Vakantie en geluk
Geluk is 'de algehele waardering van iemands leven als geheel'. Een ander woord voor deze kwestie is 'levenstevredenheid' en is gebaseerd op twee informatiebronnen: hoe goed we ons in het algemeen voelen en hoe goed het leven aansluit bij onze wensen .
Veenhoven (1984). Voorwaarden voor geluk.
Toeristische ervaringen kunnen op twee manieren bijdragen aan het geluk van individuen.
In de eerste plaats beïnvloedt de vakantie zelf het geluk door erop te ‘wachten’, vervolgens via ervaringen tijdens de vakantie en ten slotte via ‘nagloed’ wanneer mensen nieuwe herinneringen en emoties hebben en met anderen over de vakantie praten. De “gloed” na de tip zou echter alleen optreden als de vakantie positieve ervaringen had.
Ten tweede kunnen toeristische ervaringen bijdragen aan het geluk in het dagelijks leven via meer indirecte mechanismen, zoals herinneringen aan vakanties die worden versterkt door fysieke objecten zoals foto's en souvenirs, mentale opslag door genegenheid en verrijking via sociale netwerken en het praten over oude herinneringen.
Vakanties hebben een positief effect op het geluk, maar uit onderzoek blijkt dat vakanties op de lange termijn het gevoel van welzijn van mensen niet vergroten. Het effect van vakantiereizen op het geluk is slechts van korte duur en heeft geen langdurig effect op het algemene geluk.
Als je je geluk wilt vergroten door middel van vakanties, moet je veel vakanties nemen om van veel kortstondige perioden van groter geluk te kunnen genieten.
Vakanties beïnvloeden de gezondheid op de lange termijn
Een onderzoek van de European Society of Cardiology volgde ruim 1.222 mannelijke leidinggevenden van middelbare leeftijd, geboren tussen 1919 en 1934, gedurende een periode van 40 jaar. Deelnemers hadden minimaal één risicofactor voor hart- en vaatziekten (roken, hoge bloeddruk, hoog cholesterol, verhoogde triglyceriden, glucose-intolerantie, overgewicht) en werden gedurende vijf jaar gerandomiseerd in een controlegroep (610 mannen) of een interventiegroep (612 mannen). . De interventiegroep kreeg elke vier maanden mondeling en schriftelijk advies om aan aërobe lichamelijke activiteit te doen, gezond te eten, een gezond gewicht te bereiken en te stoppen met roken. Toen gezondheidsadviezen alleen niet effectief waren, kregen mannen in de interventiegroep ook medicijnen die destijds werden aanbevolen om de bloeddruk (bètablokkers en diuretica) en lipiden (clofibraat en probucol) te verlagen. Mannen in de controlegroep kregen de gebruikelijke gezondheidszorg en werden niet gezien door de onderzoekers.
"Mannen die jaarlijks drie weken of minder vakantie namen, hadden tussen 1974 en 2004 een 37% grotere kans om te overlijden dan degenen die meer dan drie weken namen."
Er is nog een onderzoek gedaan in de VS dat spreekt over ‘Vacation Deficit Disorder’, oftewel de relatie tussen een gebrek aan vakantie en depressie en vice versa. Uit het onderzoek bleek dat Amerikanen die lijden aan een ‘vakantietekort’ bijna twee keer zoveel kans hebben om tekenen van een matig ernstige tot ernstige depressie te vertonen vergeleken met het nationale gemiddelde.